Onlangs bezochten wij het mooie Groede. Echt een klein schrijversdorpje, zo voelde het. Zo’n plek die ze in boeken beschrijven, waarbij je gelijk de mensen en straten al voor je ziet. De bankjes op het schilderachtige marktplen, waar de kerk het middelpunt vormt, nodigen uit om gewoon simpelweg te gaan zitten en rond te kijken. Om te genieten van de rust. Het enige geluid dat je op een rustige nazomermiddag opmerkt is het kletterende water uit de fontein. Rondkijkend naar de oudhollandse huisjes, groen van de klimop met daaronder gekleurde luiken, laten je weer even beseffen hoe mooi Nederland kan zijn.
Naast rust vond ik hier ook een gezellig eetcafé, de Drie Koningen, waar glutenvrij eten geen probleem bleek te zijn. Ondanks dat het ook een bierbrouwerij bevat werd er op stel en sprong voor mij glutenvrij brood geregeld. Het voelde meer aan als een soort dorpscafé. Één ding was zeker, je hoeft hier niet bang te zijn dat je te weinig krijgt.
Ook werd er in ons Bed&Breakfast, de Reiziger, enorm goed rekening gehouden met mijn verzoek. Zo werd ik ’s ochtends ontvangen aan de ontbijttafel met heerlijk vers afgebakken glutenvrije broodjes en kreeg ik een huisgemaakte cappuccino, opgeschuimd met amandelmelk. Ook kregen we vers fruit en soja yoghurt. Wat was ik blij verrast! Echt genieten om weer eens zo verwend te worden. Iedereen met een voedsel intolerantie zal het herkennen, hoe fijn het is, als je eens niet zelf dingen hoeft (voor) te bereiden.
De B&B was daarnaast super sfeervol ingericht, met warme kleuren, plantjes en huiselijke elementen voelde het al snel aan als thuiskomen. De robuuste balken aan het plafond en authentieke houtkachel aan de wand maakte de ontbijtzaal helemaal af. Voor onze kamer moesten we 2 trappen naar boven, dat had ik op voorhand niet bedacht. Niet zo’n probleem voor ons, maar Ted had het toch snel warm daar op die derde verdieping. Gelukkig was er hulp om hem naar boven te helpen.
Eenmaal boven lagen de lokale biertjes en flessen wijn al klaar in de minibar. Alles was op en top geregeld. De volgende ochtend werden we wakker met de verse geur van gebakken broodjes. Terwijl we de vogeltjes hoorden fluiten met uitzicht op het marktplein en de kerk. Wat wil je nog meer?
Hoewel het de hele week (praktisch) tropisch was geweest, liet de zon zich die dag minder zien. Ook miezerde het, ja echt. Daar ging het plan om lekker op de hele dag op het strand te liggen, met uitstapjes naar een strandclubje hier en daar. Naar het strand gingen we uiteraard wel, lekker uitwaaien en verregenen maar hé, dat kunnen wij wel als Nederlanders, daarbij hadden we wel het hele strand voor onszelf. Elk nadeel heeft z’n voordeel!
‘S middags zijn we naar Vlissingen gereden. Met de auto ben je er in een uurtje, maar je kunt ook het pontje nemen, mocht je van fietsen houden is dit sowieso een prachtige omgeving. Tussen Cadzand en Breskens liggen meerdere fietsroutes, zowel door de polders als deels door de duinen. Op zondag kwam de zon toch nog even tevoorschijn. Die kans hebben we mooi even gepakt, dus hup naar het strand in Breskens. Het was heerlijk om er weer even uit te zijn na al die tijd ‘rundum hause’. Hier kom ik zeker nog eens terug!
0 reacties