Inmiddels kennen we dit begrip maar al te goed, waarschijnlijk denken sommigen nu, iets té goed naar mijn zin. Het afgelopen jaar hebben mensen over de hele wereld deze opnieuw leren kennen. Voor ons, in Nederland, betekende dit vooral veel thuis werken, weinig sociale activiteiten en dus ook zeker minder afleiding dan we gewend zijn. Het ontbreken van deze afleiding zorgt bij veel mensen voor onrust, er ontstaat namelijk meer tijd om tot jezelf te komen, meer tijd voor reflectie, zowel over jezelf als over hoe de wereld ervoor staat vandaag de dag. Wat die onrust betreft, herken ik mezelf daar sterk in. Ik kan mezelf echt verliezen in mijn gedachten, met name als ik daar (te) veel tijd voor heb. Wat het afgelopen halfjaar zeker zo was. Echter, het mooie hieraan is, dat tijden altijd weer veranderen en met de tijd komen ook nieuwe inzichten.

In dit blog wil ik daarom 3 inzichten delen die deze periode mij hebben gebracht. Ik ben benieuwd of jullie je erin herkennen?

Nieuwe wegen bewandelen
De eindeloze wegen, waar je links en rechts niets anders ziet dan hoge zandduinen, onder een strak blauwe lucht. Een weg die nergens op uit lijkt te komen, een stille omgeving, hetzelfde vergezicht, urenlang.. Zoals de uitgestoven wegen in Death Valley. Een beeld dat mij herinnert aan de afgelopen zomer. Nadat ik in April totaal onverwacht werkloos werd, nadat ik vol goede moed (en best heel wat tranen) mijn trouwe werknest had verlaten kwam de horeca- en evenementensector stil te staan. En zomaar zat ik thuis, zonder enig plan. Om mijn tijd productief te vullen besloot ik mezelf een studie tot reisadviseur cadeau te doen, iets wat mij altijd al aantrok. Totaal niet bewust ervan dat dit slechts het begin was van deze pandemie. Ondertussen verdiepte ik mezelf ook steeds verder in voeding in relatie tot gezondheid. Deze tijd leek, net zoals de eerder genoemde weg, soms eindeloos. Desondanks kwamen er in deze periode steeds meer dingen op mijn pad. Er waren zeker pieken en dalen, maar al met al heeft deze tijd mij veel gebracht. De kans om nieuwe wegen te bewandelen, de tijd om andere interesses verder uit te diepen en ervaringen op te doen. Buiten de mij zo bekende horeca- en evenementenbranche.

Mezelf in huis meer thuis voelen
Dit is iets wat ik mezelf eerder niet snel hoorde zeggen. Maar ik vind het tegenwoordig best fijn om thuis te zijn. Ik ben graag van huis, dat mag duidelijk zijn. En ja, ik heb het dit jaar zeker gemist om lekker eropuit te gaan, van gezellig uit eten gaan, een dagje rondstruinen in eigen land tot reizen buiten de grenzen van Nederland. Echter, door veel meer thuis te zijn dan ik gewend was en ook simpelweg niet weg te kunnen, ben ik langzaamaan, al tegenstribbelend, thuis zijn meer gaan waarderen. Ik heb meer rust gevonden thuis, ben beter geworden in gewoon ‘even niets doen’ en ik heb meer genoten van de omgeving dan ik eerder deed. Naast de vele wandelingen ben ik deze zomer bijvoorbeeld voor het eerst gaan varen en kanoën op de Maas. Weliswaar bij mij om de hoek, maar nooit eerder kwam het ervan. Ongelofelijk toch? Op zulke momenten besef je hoe mooi Nederland kan zijn. Dus hoewel de onrust op bepaalde momenten zeker heeft toegeslagen en ik toen niets liever wilde dan de auto pakken en gaan, ben ik thuis uiteindelijk veel meer gaan waarderen. Ergens geeft het ook een bepaalde rust als de hele wereld stil staat, het gevoel dat je even niets hoeft.

De kleine én grote dingen waarderen
Tijd is iets heel kostbaars. Daarom ben ik normaal gesproken ook altijd zo druk, ik ben constant in strijd met de tijd. Heb altijd het gevoel dat ik tijd te kort kom, hoe ga ik alles doen, zien en beleven? Door mijn onregelmatige baan was het altijd lastig plannen maken met mij. Toen ik dit jaar mijn baan verloor en veel van ieders ‘verplichtingen’ wegvielen was plannen nog nooit zo makkelijk. Zo waren er ineens wekelijkse avondjes van samen eten met familie en naaste vrienden, die anders maanden aan planning vereisten. Natuurlijk werd je sociale leven kleiner, maar dat knusse en huiselijke kon ik wel waarderen. Dat werden echt momenten om naar uit te kijken. Daarbij realiseer ik me ook zeker dat dit voor lang niet iedereen zo vanzelfsprekend was dit jaar. Deze pandemie heeft enorm veel verdriet en angst gebracht bij mensen die hun gezondheid niet zeker waren of zelfs naasten erdoor zijn verloren. Dit liet mij des te meer beseffen hoe dankbaar ik mocht zijn.

Het feit dat iedereen om je heen gezond is en je samen tijd kunt besteden. In een veilig, warm huis, met een gevulde koelkast en de vrijheid om buiten te wandelen met je hond. Dingen die in veel landen dit jaar maanden lang verre van standaard waren. De periode van werkloosheid heeft me ook laten zien dat ik kon leven van veel minder dan ik voor mogelijk hield. Voor de pandemie leefden we in een ‘hedonistisch tijdperk’, veelal besproken in mijn HBO studie. Ik geloof dat deze manier van leven, naarmate van tijd zal veranderen. Deze pandemie heeft veel nare dingen gebracht, maar ook veel noodzakelijke inzichten. Meer besef over hoe we met elkaar en met de aarde moeten omgaan. We hebben rivieren zien opklaren, boodschappen voor de buren gehaald, online leren verbinden en voor vrijwel alles nieuwe manieren gevonden. Kortom, laten we deze veranderingen koesteren, deze saamhorigheid in ons achterhoofd houden, ook hierna, als alles weer terug bij het ‘normaal’ is.

Welke inzichten heeft de pandemie jou gebracht als persoon? Waarin ben je van mening veranderd door deze periode?