Ik keek er al maanden vol spanning naar uit. Na lang wikken en wegen zou het een rondreis worden door Cuba. Het land dat jaren had stilgestaan, als consequentie van het communisme, waar het leek alsof je 50 jaar terug in de tijd stapte. Hier was ik wel benieuwd naar.

Na een vlucht, van in totaal 14 uur en een overstap in Parijs, zijn we aangekomen in Havana, lekker warm en klam. Ineens is het weer 20.00 uur. Erg bijzonder, dat terugvliegen in de tijd. Onze reisgids ontvangt ons vriendelijk, een typisch, vrolijke Cubaan, genaamd Javier. Eenmaal aangekomen bij het hotel in Havana blijkt dat onze kamer 14 verdiepingen hoog is, aangezien de lift er weinig betrouwbaar uitziet kan dat prima met de trap (bleek toch best een opgave met 3 treden per trap, na 24uur wakker ugh).

Eenmaal boven aangekomen bleek de kamer nog niet schoon te zijn, dus na een wisseling van kamer en de 14 verdiepingen inmiddels twee keer gezien te hebben zijn we er dan eindelijk. Even op adem komen. En we kunnen zeggen, het was de moeite waard! Het uitzicht vanaf het balkon was moeilijk te bevatten. Dit straatbeeld lijkt zo uit een filmset te zijn geknipt. Gekleurde oldtimers vullen de wegen en staand op het balkon klinken de typisch Spaanse salsa klanken uit alle hoeken van de stad. Het voelt onwerkelijk, ik kan niet geloven dat ik hier echt ben. Misschien is dit wel de vermoeidheid, na 24 uur wakker te zijn voelt alles surrealistisch. Nadat we nog even eruit zijn gelopen om een hapje te eten rollen we ons bed in. En hoewel de veren nog net niet uit het bed springen, blijkt slapen inderdaad niet zo’n probleem.

De volgende ochtend word ik wakker en ik realiseer me dat ik één: in Cuba ben en twee: dat ik vandaag en deze hele reis, niets zelf hoef uit te zoeken. Heel anders dan normaal, meestal wordt ik toch aangewezen als een soort persoonlijk reisleider (wat ik uiteraard geen probleem vind) maar ik kan hier ook zeker van genieten. We zijn met een groepsreis via Mambo op pad en Javier zal ons deze 16 dagen rond gidsen door Cuba. Er staat vandaag een wandeltour door Havana in de planning. Zowel het oude stadsdeel als het nieuwe deel komen aan bod en de verschillen hierin zijn enorm. Je weet gewoon niet waar je moet kijken, het is één groot openluchttheater. We bezoeken Johnson & Johnson, één van de oudste bedrijven in de farmaceutische industrie, Javier verteld ons over de verschillende staatsgebouwen en dat je vroeger aan een kentekenplaat kon zien wat voor functie iemand had. Dit zijn nou echt van die dingen waardoor ik graag een lokale gids bij me heb. Zoiets vind je nu eenmaal niet online.